شال چروک بلند و روسری، پوشش سنتی زنان دهقان روسی در 100-150 سال پیش بود. بسیاری از اقوام سنتی داشتند که طبق آن زنان باید موهای خود را پنهان می کردند ، زیرا اعتقاد بر این بود که موهای زنان دارای قدرت جادوگری است ، زنی با سر بدون پوشش طعمه آسان و ظرفی برای ارواح شیطانی می شود. از این رو ساده انگاری اوج زشتی بود و برای رسوایی زن کافی بود که روسری او را پاره کرد.
در قدیم سر را با حوله هایی می پوشاندند که به آن اوبروس می گفتند. اطلاعات مربوط به حوله های اوبروس از قرن دوازدهم در آثار مکتوب حفظ شده است.
رسم پوشاندن سر با حوله در برخی نقاط روسیه از اوایل قرن نوزدهم وجود داشت. در قدیم از تکه های پارچه – تخته – برای پوشاندن سر نیز استفاده می کردند.
حوله – برس و روسری – روسری معمولاً روی سر پوشیده می شد و تنها با مرگ لباس محلی اصلی در قرن نوزدهم ، حوله های سر زندگی روزمره را ترک می کنند و روسری ها ابتدا سر را روی موهای نرم می پوشانند (کلاهی نرم). ساخته شده از پارچه ای که بلافاصله بعد از عروسی پوشیده شد) و سپس مستقیماً روی موها.
قبل از ظهور صنایع بزرگ، حوله ها و روسری ها توسط زنان دهقان بر روی دستگاه های بافندگی ساده خانه بافته می شد. آنها را یا با نوارهای بافته شده طرح دار، گلدوزی تزئین می کردند، یا با طرح های چاپی رنگ و مهر می کردند. خود دستمال ها در قرون 16-17 در روسیه ظاهر شدند و “خندق” نامیده می شدند.
اینها تخته های نسبتاً بزرگی بودند که از ابریشم نازک با نوارهای چند رنگ ساخته شده بودند. خندق ها توسط بازرگانان شرقی معامله می شد، آنها را از راه دور آورده بودند، و برای یک زن روسی آنها گنجینه ای بود که به دقت نگهداری می شد.
چنین روسری گشاد پوشیده می شد و روی روسری در وسط سمت مستطیل انداخته می شد و کل شکل را با آن می پیچید.
در صندوق‌های موزه منطقه‌ای معماری-قوم‌نگاری و منظر طبیعی قزاقستان شرقی، شال‌ها و روسری‌های تولید نساجی اواخر قرن 19-20 با دقت حفظ شده و با تنوع و زیبایی خود مسحور شده‌اند.
این بهترین هدیه بود – همیشه در همه موارد، عشق، توجه یا محبت با هدیه دادن روسری بیان می شد. شال و شال را در مغازه های روستا یا شهر می خریدند، گران بود، با احتیاط می پوشیدند.
آرشیو موزه گواهی می دهد: قبل از سلب مالکیت (دهه 1920)، خانواده های ثروتمند چهل سارافون و چهل شال داشتند. بیشتر روسری‌ها و شال‌های قدیمی مجموعه موزه، جشنی هستند و به همین دلیل تا به امروز باقی مانده‌اند. آنها را پدر و مادر برای دختران به عنوان جهیزیه خریدند، آنها را برای عروسی دادند، شوهری همسرش را خرید، برادری خواهرش را خرید.
