مواد شیمیایی موجود در خاک می توانند بر برخی از مواد اثر نامطلوب داشته باشند و برای طراحی مناسب، آگاهی از مواد شیمیایی بالقوه موجود ضروری است. خواص شیمیایی در خاک می تواند به طرق مختلف بر ضد آب تأثیر منفی بگذارد.
اسیدها و قلیایی های موجود در آب های زیرزمینی می توانند خراب شدن میلگردهای تقویت کننده بتن و فولاد را تسریع کنند. نمک موجود در آب باعث خوردگی ایزوگام دیوار عمودی میله های تقویت کننده بتن می شود.
سولفات ها می توانند با سیمان پرتلند واکنش منفی داشته باشند و در نتیجه تنش برشی داخلی ایجاد شود که باعث پوسته پوسته شدن می شود. سایر مواد شیمیایی که ایزوگام شرق پوشش بر ضد آب تأثیر می گذارند، هیدروکسیدهای کلسیم، روغن ها و مواد شیمیایی حاصل از کودها هستند.
خواص فیزیکی خاک نیز می تواند بر ضد آب بودن آن تأثیر بگذارد. خاک های رسی با نفوذپذیری کم فشار هیدرواستاتیک زیرزمینی را محدود می کنند.
شدت و ماهیت فشار هیدرواستاتیک ایزوگام نما شرق می تواند آب را وارد سوراخ های میله، اتصالات سرد و حفره های سنگ کند. فشار هیدرواستاتیک همچنین می تواند عیوب جزئی را به منابع احتمالی نشت تبدیل کند.
پایداری زیرلایه: عایق رطوبتی بر روی سطوح زیرلایه اعمال می شود تا بستر را از تخریب ساختاری ناشی از آب، مواد شیمیایی و خاک محافظت کند. اگر زیرلایه ناپایدار شود یا عیوب جزئی رخ دهد، ماده عایق رطوبتی اعمال شده باید قابلیت عملکرد را نیز داشته باشد. برخی از بسترها ذاتاً مستعد نقص هستند و این تمایل باید قبل از طراحی ضد آب در نظر گرفته شود.
غشاهای ضد آب اعمال شده بر روی بسترهایی که در برابر ترک خوردگی از هر منبعی آسیب پذیر هستند، باید الاستیک بوده و قابلیت آب بندی مجدد را داشته باشند.
ترک می تواند در سنگ تراشی یا سایر اجزای ضد آب که دارای اتصالات ایزوگام سقف شیروانی ساختمانی متعدد هستند ایجاد شود. در این شرایط نباید عایق رطوبتی را در نظر گرفت.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.