در بسیاری از سیستم های هیدرولیک، از شلنگ تراز بنایی یا لوله های غیر قابل انعطاف یا صلب برای انتقال مایع مولد انرژی بین اجزای مختلف برای تشکیل یک مدار هیدرولیکی کامل استفاده می شود.
لوله‌ها و لوله‌ها می‌توانند صلب باشند تا بتوانند فضای کمی را به روشی کنترل‌شده پل بزنند.
به عنوان مثال، در یک مدار هیدرولیک که در داخل یک محفظه کوچک قرار دارد، فضای اضافی برای لوله کشی وجود ندارد، بنابراین اتصالات باید سفت و محکم باشند و در داخل محفظه قرار گیرند.
برخی از مدارهای هیدرولیک دارای فضاهای بسیار آزادتر هستند یا حتی به انعطاف پذیری اتصال برای تسهیل عملیات تعویض سریعتر یا دامنه حرکت نیاز دارند.
به عنوان مثال، بسیاری از ماشین‌های ساختمانی دارای اتصالات شلنگ هیدرولیک خارجی و انعطاف‌پذیر هستند، بنابراین ابزارها آزادانه حرکت می‌کنند.
تعدادی استاندارد برای تولید و استفاده از شلنگ های هیدرولیک وجود دارد.
استانداردها بر مشخصات اتصال صنعت و مواد شیلنگ و همچنین راهنمای عملیات نصب نظارت می کنند.
سه نوع مایع اصلی وجود دارد که از یک شیلنگ هیدرولیک عبور می کند. این شامل:
- نفت نفت
- روغن مصنوعی
- مایع با محتوای آب بالا
اکثر شیلنگ های هیدرولیک قادر به انتقال روغن و مایعات نفتی با محتوای آب بالا هستند، اما روغن های مصنوعی به مواد شیلنگ اختصاصی نیاز دارند. رتبه‌بندی‌های سازگاری معمولاً از سازنده یا از منابع موجود در دسترس هستند.
شیلنگ های هیدرولیک در معرض دو نگرانی دما هستند دمای مایع داخلی و دمای کار خارجی. در نتیجه، شیلنگ ها از نظر عملکرد در هر دو دما، با حداکثر و حداقل درجه دمای عملکرد درجه بندی می شوند.
تجاوز از این رتبه‌بندی‌ها می‌تواند منجر به کاهش شدید عمر کاری یا حتی خرابی شود، بنابراین استفاده از شلنگی مناسب است که هم دمای مایع و هم دمای محیط را به‌درستی درجه‌بندی کرده باشد.
شیلنگ های هیدرولیک به گونه ای طراحی شده اند که هر دو فشار خارجی و داخلی را حداقل و حداکثر تحمل کنند.
تجاوز از هر یک از این رتبه ها می تواند عملکرد شلنگ را به شدت کاهش دهد. درجه بندی فشار یا توصیه هایی برای نوع خاصی از شیلنگ معمولاً توسط سازنده در دسترس است.
با توجه به ملاحظات فوق در مورد عملکرد شیلنگ، درک سایر نیازهای کاربردی برای شیلنگ های هیدرولیک نیز مهم است.
