تفنگ اسباب بازی یوزی که در جام جهانی به پسر کریستین رونالدو هدیه داده شد

رشد فردی کودک باید قبل از تجویز تفنگ بازی درمانی در نظر گرفته شود.

مانند سایر اشکال بازی، بازی با تفنگ اسباب بازی یوزی درباره تخیل و خلاقیت است.

به عبارت دیگر، این بدان معنا نیست که در زندگی روزمره کودکان به عنوان سرباز بازی می کنند تا خشم را از بین ببرند یا اینکه پیشنهاد بازی جنگی به کودک کمک می کند تا احساسات خود را در خانه مدیریت کند.

به نظر می رسد تحقیقات در این زمینه نسبتاً محدود و قدیمی است بیشتر مطالعات در مورد این موضوع در دهه 90 انجام شده است.

در کل، آیا باید آن شمشیر را برای هدیه تولد بخرید؟ قبل از تصمیم گیری، مهم است که در نظر داشته باشید که در تحقیقات قبلی در مورد این موضوع محدودیت هایی وجود دارد.

اولاً، به نظر می رسد تحقیقات در این زمینه نسبتاً محدود و قدیمی است بیشتر مطالعات در مورد این موضوع در دهه 90 (زمانی که دقت روش شناختی کمتری در مقایسه با زمان حال وجود داشت) و با تمرکز اخیر بر تأثیر بازی های ویدیویی خشونت آمیز انجام شد.

کمتر به بازی آفلاین واقعی با اسلحه و سناریوهای جنگ توجه می شود.

علاوه بر این، اطلاعات بسیار کمی در مورد ویژگی های شخصیتی کودکان، مانند سازگاری، خودتنظیمی یا روان رنجوری، و اینکه چگونه ممکن است عامل واسطه ای در تفنگ بازی و نمایش رفتار پرخاشگرانه واقعی باشند، شناخته شده است.

ما نمی‌توانیم بدانیم که آیا کودکانی که قبلاً تمایلات پرخاشگرانه دارند بیشتر جذب بازی‌های جنگی می‌شوند یا اینکه آیا بازی جنگی می‌تواند کودکان را پرخاشگرتر کند.

ما همچنین نمی دانیم که چگونه تفنگ بازی بر نگرش آنها در مورد درگیری در زندگی بعدی تأثیر می گذارد.

نکته مهم دیگر، یکی دیگر از قطعات پازل گم شده این است که کودکان چگونه بازی جنگی وانمودی را در سنین مختلف درک می کنند چه چیزی از آن می گیرند؟

علاوه بر این، تحقیقات اغلب متناقض است، که ممکن است ناشی از روشی باشد که محققان عباراتی مانند جنگ بازی، بازی جنگی، پرخاشگری بازیگوش را تعریف می کنند.

علاوه بر این، تحقیقات قبلی عموماً فاقد مطالعات طولی هستند.

جالب اینجاست که میانجیگری فعال باعث کاهش بازی جنگی نشد و برعکس حتی آن را برای دختران افزایش داد.

به نظر می رسد این نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض و دسترسی به نمونه هایی از موقعیت های جنگی فانتزی، کودکان را تشویق می کند که این رفتارها را در بازی خود اتخاذ کنند.

به نظر می رسد نویسندگان پیشنهاد می کنند این است که کودکان تمایز بین قلمرو بازی و واقعیت را درک می کنند، بنابراین آنها رفتارهای مربوط به تفنگ بازی را در تعاملات روزانه خود حمل نمی کنند.